Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

E ben, se discutís amb vòlha! Excellentas argumentacions que fan la pròva qu'au detràs dels mots l'idèa que i a una lenga d'òc puslèu unica maugrat tot mas indubitablament divèrsa dins sas formas vivas es una evidéncia!

Que la grafia occitana se pòsca far mai normativa o mai fonetica segon la tòca pedagogica, que siá eretada de la de Mistral, tot aquò son de vertats importantas de dire!

Remarque una causa tanben: es que la grafia mistralenca adaptada als divèrses parlars autres que lo rodanenc es un excellent mejan de pegar a sa fonetica çò qu'a un interés segur per la pedagogia. Mas a la rebors augmenta la diferéncia entre aqueles parlars e se mainam en parlant que los comprenèm melhor que çò qu'auriam cresegut en los legiguent. Donc lo defaut de generalizar aquel usatge coma se faguèt au sègle XIX es de far entrava a l'escambi... En la parlant la lenga es mens diferenciada que dins l'escrich quora se nòta totes los aspèctes de la fonetica...

De tot biais aquò's pas lo subjècte dau manifèst que ditz simplament, coma en matematicas, que i a un ensèms sonat lenga d'Òc o Occitan que recampa divèrsas formas parladas e escrichas, l'occitan medieval, la literatura en grafia felibrenca, la literatura en grafia occitana, los divèrses parlars individuals amb tota sa sabe viva, l'occitan "referencial" que sone minimal e qu'es pas qu'una aisina neutra, un mai pichon denominator comun, e de tot segur pas la totalitat de la lenga, etc...)

Es sus aquò que volèm basar un larg consensus que nos pareis vital per la vida de la lenga au sègle XXI, mentre l'esbrigalhament nos pareis mortal, i tòrne.